Metoda Dyna-Lingua M.S. stosowana jest wobec dzieci z różnymi zaburzeniami rozwoju mowy i funkcji poznawczych: z dzieci autystycznych, o opóźnionym rozwoju intelektualnym (także na tle zespołu Downa), dzieci z zaburzeniami o charakterze dysfazji sensorycznej i motorycznej. Głównym założeniem metody jest świadome i planowe wykorzystanie mechanizmów uczenia się, gdyż w przypadkach patologii rozwojowej nie można liczyć na naturalne dojrzewanie struktur poznawczych, spontaniczny rozwój funkcji językowych oraz intelektualnych. Psychostymulacja to kompleksowe działania, których celem jest aktywizacja naturalnych tendencji rozwojowych człowieka oraz tych mechanizmów psychicznych, od których zależy rozwój funkcji psychicznych
W wątku logopedycznym metody Dyna-Lingua M.S. podstawową rolę odgrywa spontaniczna aktywność słowna (SAS), która jest efektem motywacji do komunikowania się z ludźmi, co jest istotne w pracy z dziećmi mającymi problemy z aktem mowy. Terapeuta zmierza do wzbudzenia SAS, a po uzyskaniu tego efektu stosuje odpowiednie procedury rozwijania mowy, przede wszystkim w jej aspekcie komunikacyjnym. Według zasad metody Dyna-Lingua M.S. w pracy nad mową bierze się pod uwagę dwa jej aspekty, tzw. mowę impresyjną (rozumienie przekazu słownego) i mowę ekspresyjną (mówienie). W związku z tym u dzieci, które nie mówią, terapeuci rozwijają mowę impresyjną, czyli rozumienie przekazu słownego.
W metodzie stosuje się wiele technik wspierających mówienie:
– rytmogesty – są to płynne obszerne ruchy rąk, towarzyszące mówieniu i stanowiące ruchowe wsparcie wypowiedzi wyrazowych
– kreacje ruchowe stanowiące wsparcie dla struktury dźwiękowej zdań
– techniki autoekspresyjne
-ćwiczenia artykulacyjne swoiste dla tej metody.
